На той зямли, дзе Бог жыве,
Якую бачыць пад крылами бусел,
Жыу-быу калисьци мужычок,
Адметными у яго были
Напэуна тольки лысина ды вусы.
Да працы быу нявельми ён ахвочы,
Яму б усё балбатаць ды балбатаць,
Што, знама, не мяхи варочаць.
И меу ён як у той Варвары нос,
Яки па ветру вёу яго як флюгер
Туды, дзе лепей некаму жылось,
Дзе працавитасць, розум, дабрыню
Найбольш за усё шануюць людзи.
Замест таго, каб працаваць вучыцца,